Over Sam

2 november 2009

Het grote moment! Sam gaat naar de afdeling Revalidatie.

Zijn hoekje. De kaartjes blijven maar komen. Hij ligt op een kamer met 3 andere jonge gasten, maar hij is wel de jongste en de 'zwaarste' van de hele afdeling. Hij zal zich dus voor een stuk aan de anderen kunnen optrekken, maar hij zal vooral heel gefrustreerd zijn en daar zullen we hem niet voor kunnen behoeden. Maar hij wil heel hard werken en er keihard voor vechten.

De besluiten van de revalidatie-arts over de vooruitzichten zijn ook keihard: Sam heeft een volledige dwarslaesie en zal de rest van zijn leven in een elektrische rolstoel moeten doorbrengen (een manuele is uitgesloten). Hij zal zichzelf heel moeilijk kunnen behelpen en zal dus altijd van anderen afhankelijk zijn. Zijn zwakke (lees levensbedreigende) punten zijn z'n huid (doorligwonden), zijn nieren (blaasontstekingen) en zijn luchtwegen (longontsteking) en dit voor zijn hele leven.

De jongens op zijn kamer vallen erg goed mee en Sam went snel. Hij heeft goede moed en bedenkt allerlei elektrische en mechanische apparaten die hem later in zijn beperkingen zullen helpen. Sam zoals we hem kennen!

Gezellig...

4 november 2009

Sam kan plots, uit het niets, zijn rechterarm strekken. Hoop!

5 november 2009

Sam komt voor 't eerst sinds 26 september buiten.

16 november 2009

Toch weer goed nieuws: zijn tracheo is verwijderd. Nu moet dat gaatje nog dichtgroeien. Door de confrontatie met zijn kamergenoten beseft Sam hoe zwaar hij getroffen is en wat een ongelooflijke pech hij toch heeft gehad. Dit maakt hem soms moedeloos en boos en gefrustreerd.

Er zijn nu 2 maanden verstreken sinds zijn ongeval en we zien geen vorderingen meer. In zijn polsen zit geen vooruitgang, zijn vingers blijven bewegingloos... Maar Sam blijft oefenen met een ongelooflijk doorzettingsvermogen.

25 november 2009 - Sam is jarig!

Hij had zich zijn 17de verjaardag wel anders voorgesteld. Maar 's avonds is er een mini-feestje voor de familie in de refter van de afdeling. Sam vindt het erg tof, maar hij zit er zo hulpeloos bij. Taartje voor zijn neus, maar als je het hem niet geeft, blijft het gewoon staan. Hij krijgt pakjes die hij niet kan openen. "Mag ik een beetje Ice Tea, papa?" Een paar dagen later is er ook een verjaardagsfeestje voor zijn vrienden. Er zijn 25 gasten! En het allereerste wat Sam helemaal alleen in zijn mond kan steken zijn... Ringelo's.
Weer een stap in de goeie richting: hij krijgt een elektrische rolstoel. Zijn rechterarm is sterk genoeg voor een joy-stick met HANDbediening! Hij voelt zich fantastisch!"Mijn leven loopt op wieltjes". De eeuwige optimist! Met zijn vriend Emmanuel.

6 december 2009 - Sinterklaas.

Met de auto van kennissen komt Sam voor de eerste keer enkele uurtjes naar huis. De keuken is herschikt en Sam kan met zijn rolstoel onder een bijgezette tafel (op blokken) rijden.
Stoere broers. Waar een wil is, is een weg!
Dit moet in de toekomst anders kunnen maar dat kost geld!

11 december 2009

Sam revalideert binnen zijn mogelijkheden. Hij maakt kleine vorderingen, maar het staat nu definitief vast dat hij geen pols-en vingerbewegingen meer moet verwachten. Hij houdt de moed erin en heeft voor zichzelf beslist om er voor te gaan. Toch heel belangrijk en hoopgevend: met de spalk die Sam nu aan zijn rechterarm heeft, kan hij met de joy-stick zijn elektrische rolstoel secuur bedienen en dat biedt perspektief voor het besturen van andere toestellen (bijv. computer).

15 december 2009

Afdeling 7B van de revalidatie organiseert regelmatig uitstapjes. Een dagje naar Breda.
Met zijn broer Sven zoekt hij altijd naar nieuwe mogelijkheden om het gebruik van de computer te optimaliseren.

24 december 2009 - Kerst.

Weer thuis! En voor 't eerst een nachtje blijven slapen. Maar niet meer in zijn eigen kamer, daar geraakt hij niet meer. Met een trappenstoel wordt hij tot op de eerste verdieping gereden. Sam wordt gehaald en teruggebracht met een ziekenwagen.

31 december 2009

Weer naar huis. Feest! Sam oefent om zelfstandig met een vork te eten.

19 januari 2010

'Zwemmen' in het zwembad van het Middelheimziekenhuis.

20 januari 2010

Sam is flink ziek na 't steken van de katheder ter voorbereiding van de Baclofen-pomp. Die is nodig omdat hij veel te erge spasmen heeft waardoor hij niet meer kan revalideren.

Bij de minste beweging trekt zijn lichaam hevig samen en vliegt hij alle kanten uit.

27 januari 2010

Naar de cinema met 7B. Sam probeert een manuele rolstoel. Jammer, maar helaas...

20 februari 2010

Zijn turnkring Ontvoogding organiseert voor Sam een benefiet en hij is erbij.
Sam kan ook regelmatig met het thuisfront 'Skypen'.
Er worden verscheidene rolstoelen uitgeprobeerd en Sven helpt hem daar graag bij.
Als je maar vindingrijk genoeg bent en theatertape in huis hebt, kan je zelfs een ijsje eten. Buiten!

26 maart 2010

Naar de beurs in Luik 'op ontdekkingstocht in de wondere wereld van de gehandicapten' (rolstoel, bed, beker, auto-aanpassingen, en zelfs even het toekomstbeeld dat auto rijden nog mogelijk is).
Weer een nieuwe rolstoel, nu met 'sta op' functie.
"Me and my bro".
De weg van revalidatie is nog lang, maar Sam hoopt in het najaar terug naar huis te kunnen.

April 2010

De nieuwe auto is er. Eindelijk moet Sam niet meer gehaald en gebracht worden met een ambulance, en kunnen ze ook weer af en toe met zijn allen ergens naar toe.

Mei 2010

Na acht maanden revalidatie in het Middelheim ziekenhuis, vertrekt Sam naar de revalidatie afdeling van het UZ Gent voor nog eens acht maanden. Een carpool van 22 vrienden en familieleden wordt gevormd om Sam op vrijdagen van (en op zondagen naar) het UZ Gent te brengen.

Juni, juli 2010

Sam werkt keihard om zijn armen sterker te maken. Als dat lukt kunnen zijn polsen door middel van een operatie toch nog een beetje functie terugkrijgen.

Augustus 2010

Het 'Handenteam' van het UZ Gent komt bij elkaar. Hun besluit: de spieren van de linkerarm worden nooit meer sterk genoeg. Een operatie waardoor de linker pols zou kunnen bewegen is dus uitgesloten. De enige optie is de pols tijdens de operatie vast te zetten met een plaatje zodat Sam van zijn spalk verlost wordt.

27 augustus

Operatie van de linker pols, aansluitend één maand gips.

Oktober 2010

De prognose voor de rechter pols is hoopvoller: in oktober zal Sams rechterarm sterk genoeg zijn zodat de Brachioradialis(-spier) operationeel zal kunnen worden verlegd, waardoor er een polsfunctie zal komen (handen en vingers blijven bewegingloos). Zo'n operatie houdt in: een maand gips, een maand passieve training en daarna nog een maand actieve training. Begin oktober is Sams pols inderdaad sterk genoeg, maar het handenteam kan pas eind november samenkomen om te opereren. Sam is er even het hart van in, maar herpakt zich snel. In afwachting traint hij verder en oefent bovendien zijn skills op de PC met onderstaande resultaten:

Ondertussen wordt er thuis hard gewerkt en verbouwd zodat een deel van het huis rolstoeltoegankelijk wordt en Sam een volledig aangepaste kamer en badkamer zal hebben met alle noodzakelijke hulpmiddelen. Tijdens de verbouwingen logeert Sam ieder weekend bij Oma. Hij wordt er uitgebreid vertroeteld en met foto's wordt hij up-to-date gehouden over de vorderingen van de verbouwingen.

Half november 2010

Het heeft lang geduurd en er zijn veel stoelen gepast, gewikt en gewogen, maar het is zover… Sams eigen rolstoel is er! Na nog wat kleine aanpassingen mag hij er mee op pad… (Maar met de besturing aan de linker kant, want Sams rechter pols wordt de volgende week geopereerd.)

25 november 2010: Sam 18!

Voor de tweede keer op rij wordt Sams verjaardag in het ziekenhuis gevierd. 60 vrienden en familieleden zakken af naar het UZ-Gent voor een gezellige drink. In tegenstelling tot zijn 17e verjaardag is Sam weer helemaal aanwezig. Hij mengt zich met gemak tussen zijn bezoek en geniet.

26 november 2010

De dag na zijn verjaardag gaat Sam opnieuw onder het mes. Zijn rechter pols wordt (eindelijk) geopereerd. En meteen worden ook de slijmvliezen van zijn neus 'even' onder handen genomen. 's Avonds is Sam alweer helemaal bij zijn positieve, maar of de pols-operatie zinvol is geweest weten we pas over drie maanden. Bedoeling is dat hij die pols helemaal zal kunnen optrekken, waardoor die écht functioneel kan worden. We hopen!

 

December ’10, januari 2011.

Na een maand gips en een maand passieve revalidatie van zijn rechter pols wordt er rijkhalzend uitgekeken naar de actieve fase… doet ie het of doet ie het niet!?
Hij doet het … een beetje. Maar niet genoeg om functioneel te zijn (zucht).
Maar er is toch nog hoop voor die rechter pols. Alleen vraagt dat weer om geduld. En Sam wil zo graag naar huis. Hij heeft heimwee en is het beu. Hij wil zijn leven weer oppakken.
Maar onze moedige gast zet door. Hij krijgt de keuze: ofwel nog een aantal maanden alles op alles zetten om die pols nog een eind vooruit te krijgen, ofwel naar huis en aanvaarden dat dit het ‘maar’ is. Dat laatste is voor Sam geen optie! Hij wil dat er geprobeerd wordt om ‘er nog alles uit te halen wat erin zit’.
Dus Sam blijft moedig verder trainen.

31 december 2010

Sam kan eindelijk in het weekend weer naar huis!

Sam's kamer is klaar: aangepaste badkamer, plafondlift,... maar vooral... gezellig!

Februari, maart, april 2011

Terwijl Sam moedig verder revalideert, maakt zijn rechterpols kleine vorderingen.
Genieten van het zonnetje en op mini-avontuur.

Mei 2011

Het is genoeg geweest voor Sam. Hij besluit na overleg met de artsen om de revalidatie in het UZGent te beëindigen en in afwachting van zijn buikoperatie naar huis te gaan. Hij revalideert extern in het Middelheimziekenhuis. Daar oefent hij verder: ergo, kine,… Zijn rechter pols krijgt ook hier de volle aandacht.

Eind mei 2011

Sam moet nog een zware buikoperatie ondergaan. Daarvoor trekt hij terug voor een aantal weken naar het UZGent.

Juni 2011

Eind juni zal Sam definitief thuis komen wonen. Hij heeft dat 21 maanden ziekenhuis achter de rug…
Sam wil volgend schooljaar  weer gaan studeren… Ook een hulphond staat op het verlanglijstje.

 

 

> Dagje Sam Middelheim